Basilica di San Pietro di Castello
Basilica di San Pietro di Castello (hrvatskosrpski jezik: Bazilika svetog Petra iz Kaštela) je venecijanska bazilika u sestieru Castello na istoimenom malom otoku San Pietro di Castello na istočnom rubu Venecije.
| |
|---|---|
| Lokacija | Venecija,  Italija
|
| Koordinate | 45°26′4.37″N 12°21′35.47″E / 45.4345472°N 12.3598528°E |
| Arhitekt | Francesco Smeraldi,Andrea Palladio (preuređenje) |
| Godine izgradnje | od 7. - 16. vijek. |
| Religija | Katoličanstvo |
| Patron | Sveti Petar |
| Arhitektonski stil | visoka renesansa |
| Materijal | cigla, kamen |
| Dimenzije | 75 x 35 x 16 |
Prvi posao koji je dobio Andrea Palladio od tadašnjeg venecijanskog patrijarha Vincenza Dieda, bila je rekonstrukcija fasade i unutrašnjosti bazilike, on je napravio projekt 1556. godine,[1] ali je zbog Diedove smrti njegova realizacija odgođena. Po njegovim nacrtima je Francesco Smeraldi obnovio fasadu početkom 17. vijeka.[1] Basilica di San Pietro di Castello je za vrijeme Prvog svjetskog rata bombardirana, no nakon toga je sanirana.[1]
Historija uredi
.jpg)
San Pietro di Castello imao je veliku ulogu u historiji Venecije, on je bio sjedište biskupa od 775. do 1451., dok je Venecija još podpadala Akvilejsku patrijarhiju iz Grada zatim je bila katedralna crkva sve do 1807. kada je to postala Bazilika sv. Marka. (dotada je ona bila privatna crkva venecijanskih duždeva).[1]
Prva crkva na tom mjestu posvećena bizantskim svecima Sergiju i Baku, podignuta je u 7. vijeku, na istom mjestu je u 9. vijeku tadašnji venecijanski biskup San Magno podigao novu crkvu, posvećenu sv Petru apostolu.[1]
Arhitektura uredi
Elegantni renesansni zvonik uz baziliku, od bijelog istarskog kamena, djelo je poznatog venecijanskog arhitekta i kipara Maura Codussija (1482-1490).[1] Bazilika ima tipični longitudinalni tlocrt latinskog križa, sa tri broda i velikom kupolom na sjecištu transepta i broda. Enterijer crkve je iz 17. vijeka, kad je crkva temeljno obnovljena, nakon velikog požara 1120. koji je uništio crkveni namještaj i stare relikvije. Između 1508. i 1524. za patrijarha Antonija Contarinija obnovljeni su podovi i stropovi. U isto vrijeme obnovljene su i manje kapele, a crkva je opremljena s novim namještajem. Kasnije, između 1594. i 1596. arhitekt Francisco Smeraldi izveo je glavnu fasadu, promjenivši prvobitni palladijev projekt, u nešto skromniji što se vjerojatno može pripisati nedostatku financijskih sredstava.
Izvanredan barokni oltar, isklesan od raznobojnog mramora, 1649. projektirao je Baldassare Longhena i u njemu je urna s ostacima venecijanskog patrijarha Lorenza Giustinianija.[1] Jedna od velikih relikvija ove bazilike je tron Svetog Petra, koji stoji u desnom bočnom brodu. Za njega se vjeruje da potječe iz Antiohije, kad je svetac bio tamo biskup, ali je najvjerojatnije rad iz 13. vijeka, sastavljen od starih kamenih djelova nekog arapsko-muslimanskog groba, jer ima reljefe sa surama iz Kurana.[1] Među najistaknutijim djelima ove crkve, su bočne kapele kod prezbiterija neobični spoj romaničko-bizantske umjetnosti 13. vijeka, sa remek djelom slikar aPietra Liberija (1660). Važne su i kapele Vendramin i Lando, koji se nalaze na sjevernom dijelu transepta, Kapela Vendramin je jedan od radova prvjenaca Longhene sa izvrsnom oltarnom slikom Luce Giordana, na kojoj je Bogorodica sa dijetetom sa dušama u čistilištu (1650).[1] Kapela Lando je kasnogotička sa oltarnom palom na kojoj je mozaik rad Arminija Zuccata po kartonu Tintoretta.[1] Crkvene orgulje izgradio je dalmatinski majstor Petar Nakić koji je radio po Veneciji u 18. vijeku.
Izvori uredi
Vanjske veze uredi
- [1] (it)