Šlep
Šlep (od njemačkog: schleppe = vući[1]) ili prevedeno teglenica, ponegdje i barža (od francuskog barge[2]) je plovilo niskog gaza pravokutne forme bez vlastitog pogona, kog vuče (tegli, šlepa) tegljač da bi plovio. Služi za prijevoz tereta rijekama i kanalima, a rjeđe i morem.[3]
| Šlep | |
|---|---|
 | |
Karakteristike uredi
Riječni šlep može biti zatvoren ili otvoren, a služi za transport kojekakvih tereta po unutrašnjim plovnim putevima.[3]
Nosivost im je od 600 do 10 000 tona (i više), najčešće imaju kormilo, opremu za vezanje i stambeni prostor za mornare. Teretni prostor može biti jednodjelni ili višedjelni kao što je to slučaj kod šlepova koji prevoze tekućine (šlep-tanker).[3] Najstariji šlepovi bili su izgrađeni od drva - dereglija, njih je vukla stoka, a često i ljudi, kao burlaci u Rusiji.[3]
_-_Volga_Boatmen_(1870-1873).jpg)
Od kraja 18. vijeka grade se mješovito od željeza i drva a tegle ih parobrodi, a danas se grade od čelika.
Tradicionalno ih se nazivalo prema namjeni, tako su uljarice (tanker) transportirali [[nafta|naftu, ulje, benzin, vodu, vino, melasu i ostale tekućine, drvarice drvo, a pjeskare (pletne) pijesak i šljunak jaružan iz riječnog korita. Kod tog tipa šlepa postoji specijalna vrsta - klapet (senker), njemu se dno moglo otvoriti i tako je istresao teret.[3]
Zatvoreni tip šlepa - nagibaljka s bočnim tankovima, koristila se kod hidrotehničkih radova; puštanjm vode u tankove s jedne strane -šlep bi se toliko nagnuo da je sav teret kliznuo u vodu.[3]
Nekad je svaka rijeka imala svoj tip teglenica. Otkako su rijeke međusobno povezane kanalima, razvijen je unificirani tip, kod kojih veličina zavisi o dimenzijama ustava kroz koje moraju proći i o dubini vode u riječnom koritu.[3]
Morske teglenice najčešće se koriste po lukama. Otvoreni tip lučkog šlepa bez palube koristi se za transport ugljena ili nekog drugog rasutog tereta po luci. Zatvorena morska teglenica (peniša ili maona) služi za skladištenje robe po luci, ali kojiput i za transport robe morem.[3]
Rijeke i jezera dugo su igrali veliku ulogu u prijevozu rasutih tereta, kao što je ugljen u Njemačkoj, Nizozemskoj, Francuskoj, Belgiji, Kanadi i Sjedinjenim Američkim Državama.[4]
Troškovi transporta šlepovima zavisili su od broja koji je mogao vući jedan tegljač, a to pak zavisilo o dimenzijama plovnog puta. Tako se po američkim rijekama Ohaju, Tennessee i gornjem Mississippiju moglo tegliti i do 20 - 25 šlepova, a u donjem Mississippiju 25 - 35 šlepova. Svaki šlep je imao kapacitet do 1500 tona. Kako su vodni putovi obično bili kružni, transport i isporuka bio je spor, ali vrlo ekonomičan.[4]
Reference uredi
- ↑ „Šlep” (hrvatski). Leksikografski zavod Miroslav Krleža. Pristupljeno 10. 03. 2014.
- ↑ „Barge” (engleski). Merriam Webster. Pristupljeno 10. 03. 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 „Teglenica” (hrvatski). Leksikografski zavod Miroslav Krleža. Pristupljeno 10. 03. 2014.
- ↑ 4,0 4,1 „Barges” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 10. 03. 2017.
