Francuska rivijera
Francuska rivijera poznatija kao Côte d'Azur (srpskohrvatski: Azurna obala) proteže se duž istočne mediteranske obale u Francuskoj,[1] od talijanske granice na istoku (odnosno Mentona) do Cassisa na zapadu. Azurna obala administrativno podpada pod francusku regiju Provansa-Alpe-Azurna obala, ali je unutar nje i mala kneževina Monako, sa svojom prijestolnicom Monte Carlo, koji je jedan od nosioca mondenog života rivijere. Côte d'Azur se nadovezuje na Talijansku rivijeru, koja je nastala nakon nje.
| Francuska rivijera Côte d'Azur | |
|---|---|
 | |
| Država |  FrancuskaRegija Provansa-Alpe-Azurna obala |
Karakteristike i historija uredi
Francuska rivijera je sa sa sjevera zaštićena Primorskim Alpama, pa ima izuzetno blage zime i vrlo topla ljeta, sa puno sunčanih dana tokom cijele godine. Kiša pada (odnosno oblačno je) samo oko 60 dana godišnje, a snijeg padne izuzetno rijetko.[1] Ona je poznata po bujnoj vegetaciji i brojnim osjetljivim biljkama koje tu rastu; šipci, agave, mimoze i neke vrste palmi.[1] Cvijeće raste tokom cijele godine, pa se i uzgaja i izvozi u velikim količinama na tržišta sjevernih zemalja. Povoljna klima, raskošna primorska vegetacija, lijepi krajolici i more, privlače već odavno brojne bogate dokoličare u taj kraj, naročito tokom zime. Čitav kraj je i inače gusto naseljen, a to se radikalno povećava dolaskom brojnih turista.[1]
Popularnost Côte d'Azur, počela je još krajem 18. vijeka, kad su bogati Englezi počeli odlaziti u Nicu. Ali pravi pomak desio se 1834. kad je lord Brougham pobjegao iz Nice u Cannes zbog epidemije kuge. Cannes mu se toliko dopao da je slijedećih 30 godina stalno dolazio u njega.[1] Tad su na rivijeru, koja je postala prva moderna balnearna regija na svijetu, po kojoj se i sve ostale rivijere svijeta zovu, počele dolaziti brojne "okrunjene glave" od kraljice Viktorije, Edwarda VII, do brojnih bogataša poput Rothschilda i ruskih kneževa. Od tad počinje gradnja brojnih vila i luksuznih hotela duž čitave rivijere od Cannesa, Juan-les-Pinsa, Antibesa, Nice, Monte Carla i Mentona.[1]
Prometno povezivanje rivijere počelo je još za Napoleona koji je izgradio cestu zvanu Grande Corniche između Nice i Mentona. Ona se tako zove jer je najviša (od tri koliko ih ima, a liče na vijence (korniše) iz arhitekture), ide na 427 metara iznad Monte Carla i mora, a zamjenila je staru rimsku cestu.[1] Najniži Corniche, izgradio je monegaški knez u 19. vijeku, njime su povezana obalna naselja. Srednji Corniche, otvoren je 1939., s namjerom da pospješi rast turizma, njome je povezan i Eze. Do rivijere je došla i željeznica za koju su izgrađeni brojni tuneli i vijadukti po vapnenačkim rtovima.[1]
Rivijera je svoju popularnost zadržala i nakon Drugog svjetskog rata kad su otkrivena nova mjesta kao Saint-Tropez, kog je otkrila Brigitte Bardot, ili sela u brdima iznad obale zahvaljujući umjetnicima poput Picassa i Matissa. Turistički rast doveo je i do negativnih pojava, spekulacija sa zemljom i rasta moći privatnog interesa, pa je danas neka planska izgradnja ili ograničenje gradnje u cilju općeg dobra vrlo teško provediva.[1] U posljednja vremena Côte d'Azur, više nije poznat samo po turizmu, već se razvija i kao regija visoke tehnologije i naučnih istraživanja, samo par kilometara sjeveroistočno od Cannesa izgrađen je tehnološki park Sophia Antipolis.[1]
