Albert Abinun
Albert Abinun (Sarajevo, 27. 6. 1913 – Beograd, 31. 7. 2003), jugoslavenski diplomata, novinar, urednik Radio Jugoslavije i Radio Beograda, učesnik Narodnooslobodilačke borbe (NOB) i španskog građanskog rata.
| Albert Abinun | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 27. 6. 1913. Sarajevo, Austro-Ugarska Monarhija |
| Smrt | 31. 7. 2003. (dob: 90) Beograd, SR Jugoslavija |
| Nacionalnost | Jugoslaven |
| Etnicitet | Jevrej[1][2] |
| Državljanstvo | SR Jugoslavija |
| Zanimanje | novinar |
| Politička partija | SKJ |
| Roditelji | Isak Abinun Blanka (Solomon) Abinun |
Biografija uredi
Albert Abinun je rođen 27. 6. 1913 u Sarajevu u jevrejskoj porodici Isaka i Blanke Abinun. Otac Isak je bio trgovac, a majka Blanka, rođena Solomon, domaćica. Imao je četiri brata i četiri sestre. Albert je gimnaziju završio u Sarajevu, a Srednju poljoprivrednu školu u Valjevu 1934. Kao mlad bio je aktivan u planinarskom društvu "Prijatelj prirode" u Sarajevu. U Valjevu se povezao sa levo orijentisanim omladincima i upoznao sa marksističkom literaturom. U Školi za rezervne intendantske oficire i vojne činovnike vojske Kraljevine Jugoslavije, od 1934 do 1935, uz učenje vojnih znanja, čitao je marksističko-lenjinističku literaturu.[3]
Od februara 1935 do juna 1936 radio je u Zagrebu. U avgustu 1935 bio je primljen u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ). Zbog teških ekonomskih prilika u porodici, radio je kao fizički radnik u Goraždu, a kasnije u Tvornici sirćetne kiseline u Zemunu, gde je postao član sindikata. Učestvovao je na pripremama i organizovanju štrajka zidarskih radnika. Ostavši bez posla, vratio se u Sarajevo, a potom se zaposlio u svojstvu ekonoma Akademske menze, stecišta jevrejskih studenata u Zagrebu. Pripadao je rukovodstvu logora antifašističke omladine u Gozd-Mrtuljku i radio u tvornici trikotaže "Oskar Mareček". 1937 je kao dobrovoljac otišao u Španiju. Borio se u brigadi "Đuro Đaković", ali je 1938 bio zarobljen prilikom povlačenja iz Aragona, od Italijana. U zarobljeništvu je bio do juna 1943 vršeći dužnosti sekretara partijske ćelije i člana zarobljeničkog komiteta. Te godine uspeo je da pobegne iz logora i da dođe u Madrid, gde je čekao mogućnost prebacivanja u Jugoslaviju. Juna 1944 prešao je u severnu Afriku, gde se stavio na raspolaganje misiji NOB. Krajem godine je, preko Barija i Visa, došao u domovinu i stupio u u 2. bataljon Prvu dalmatinsku proletersku brigadu XXVI divizije sa kojom je učestvovao u borbama za oslobođenje Knina, Mostara, Širokog Brijega, Gospića i Istre. Bio je član redakcije brigadnog lista. Oslobođenje ga je zateklo na položaju na Soči, na dužnosti sekretara bataljona. Osim majke Blanke, brata Morica i sestre Erne, svi ostali članovi Albertove porodice su stradali u Holokaustu. Albert je demobilisan iz vojske u junu 1954.[1][3]
Od juna 1945 do novembra 1950 radio je kao službenik Ministarstva inostranih poslova FNR Jugoslavije u Kairu i Lisabonu. Bio je prvi sekretar i šef odseka za Latinsku Ameriku. U maju 1950 položio je državni ispit diplomatsko-konzularne struke. U oktobru je postao nastavnik-predavač u Novinarsko diplomatskoj visokoj školi u Beogradu. Jednu godinu proveo je u Santajago de Čileu na usavršavanju znanja španskog jezika. Angažovao se za uvođenje i popularizaciju španskog jezika u SFR Jugoslaviji i SR Srbiji. Bio je određen za ličnog prevodioca generalnog sekretara Komunističke partije Španije Santjaga Karilja prilikom njegove posete SFR Jugoslaviji, kao i prilikom posete španske komunističke političarke Dolores Ibaruri. Aktivno je radio kao član Komisije za agitaciju i propagandu Gradskog narodnog fronta i bio aktivan partijski radnik SFR Jugoslavije. Bio je rezervni vojni činovnik 7. ranga Jugoslavenske narodne armije (JNA), ekonomske struke. U Beogradu je bio član Udruženja simultanih i konsekutivnih prevodilaca. Prevodio je na mnogim međunarodnim skupovima u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je više domaćih i inostranih odlikovanja. Nositelje je Orden bratstva i jedinstva II reda i Partizanske spomenice 1941.. 1974 dodijeljen mu je Orden asteški orao, kojim ga je odlikovao predsednik Meksika Luis Ečeverija, povodom posete SFR Jugoslaviji. Albert je nosilac Spomenice španskih boraca dobijene povodom 5. kongresa španskih boraca Jugoslavije, 1976. Albert je isto tako 2000 dobio Diplomu za veliki doprinos planinarstvu Srbije.[3]
Albert Abinun je umro 31. 7. 2003 u Beogradu.[3]
Odlikovanja uredi
Domaća uredi
Inostrana uredi
Orden asteški orao Meksika
Reference uredi
Literatura uredi
- Nećak, Aleksandar (2011). Znameniti Jevreji Srbije, Beograd: Savez jevrejskih opština Srbije. ISBN 978-86-915145-0-1
- Romano, Jaša (1980). Jevreji Jugoslavije 1941-1945: žrtve genocida i učesnici narodnooslobodilačkog rata, Beograd: Jevrejski Istorijski Muzej, Saveza jevrejskih opština Jugoslavije.