Иваново (Панчево)
Za ostale upotrebe, v. Ivanovo (razvrstavanje).
Ivanovo (mađ. Sándoregyháza, nem. Alexanderkirchen ili Iwanowo) je seosko naselje koje se nalazi na teritoriji grada Pančeva, u Južnobanatskom okrugu Autonomne Pokrajine Vojvodine, u Republici Srbiji. Prema konačnim rezultatima popisa stanovništva iz 2011. godine, u Ivanovu živi 1053 stanovnika.[1]
| Ivanovo | |
|---|---|
|
| |
| Osnovni podaci | |
| Država |  Srbija
|
| Pokrajina | Vojvodina |
| Upravni okrug | Južnobanatski |
| Grad | Pančevo |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo (2022) |  1053
|
| Gustina stanovništva | 20,33 st./km² |
| Geografija | |
| Koordinate | 44°44′11″N 20°42′03″E / 44.736314°N 20.700714°E |
| Nadmorska visina | 68 m |
| Površina | 51,8 km² |
  Ivanovo Ivanovo (Srbije) | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski kod | 26233 |
| Pozivni broj | 013 |
| Registarska oznaka | PA |
Koordinate: 44° 44′ 11" SGŠ, 20° 42′ 03" IGD
Geografija uredi
Geografski najbliža veća mesta, gradovi, su Pančevo (18 km) i Beograd (35 km). Selo se nalazi na 44° 44' 10.73" severne geografske širine i 20° 42' 02.57" istočne geografske dužine. Nadmorska visina sela je 68 m.
Istorija uredi
Ivanovo je osnovano 1868. godine. Osnivačku populaciju sela su činili Bugari − Palćeni koji su doseljeni iz mesta zvanog Dudešti Veki, današnje Rumunije i Nemci koji su došli iz raznih krajeva Banata i tadašnje Austrougarske monarhije. Osnovna svrha osnivanja Ivanova je melioracija zemljišta, izgradnja nasipa na Dunavu i stvaranje novog obradivog zemljišta za monarhiju.
Po popisu iz 1869. god. u selu je živelo 824, a 1880. god. najmanje u pračenom periodu, svega 724 žitelja. Smanjenje broja žitelja posledica je epidemije kolere.
Kasnije u periodu od 1883. do 1886. godine doseljavaju se i Mađari, Sekelji, iz Bukovine u južni Banat i naseljavaju se u Skorenovac, Vojlovicu i Ivanovo kada broj stanovnika naglo raste broj stanovnika je sledećeg popisa 1890. god. kada je registrovano 2129 žitelja. Ovaj veliki skok broja stanovnika je rezultat kolonizacije Mađara iz Bukovine, koji su doseljavani 1883 i 1884. godine. Nadalje beležimo porast broja stanovništva do 1910. god. Smanjenje broja žitelja sela 1921. god. posledica je Prvog svetskog rata. Između dva svetska rata broj stanovnika se kretao na više od 2000 žitelja, ali nikad ne premašuje brojku od 3000 kojoj se približio jedino u periodu između dva svetska rata. Posle Drugog svetskog rata broj stanovnika je u stalnom opadanju i trenutno je na brojci od 1100.
Ivanovo ima veoma povoljan geografski položaj obzirom da se nalazi na Dunavu a do Drugog svetskog rata imalo je i luku u kojoj su brodovi provodili celu zimu i danas ima još ostataka te luke u rukavcu Dunava poznatijem kao Zimovnik.
Ivanovo poseduje povoljne uslove za poljoprivredu obzirom da je izgrađena velika mreža kanala za navodnjavanje tako da skoro nema njive koja s njene jedne strane nema neki od DTD-ovih kanala. Od ukupno 4816 ha površine atara na dan 30.04.1995. god. vidimo da su 2210 ha pod oranicama ali i da imamo 1642 ha neplodnih površina, 285 ha pašnjaka i 475 ha pod šumama.
Istorija imena uredi
Mađarsko i Nemačko ime Šandoređhaza i Aleksanderkiršen (što znači Šandorova crkva) Ivanovo je dobilo po Bonaz Šandoru (mađ. Bonnáz Sándor), i nosilo je u periodu od 1888. do 1922. godine kada mu je vraćeno originalno osnivačko ime.
Demografija uredi
Prema popisu iz 2002. bilo je 1131 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 1439 stanovnika).
U naselju Ivanovo živi 916 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 41,7 godina (40,2 kod muškaraca i 43,1 kod žena). U naselju ima 409 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,77.
Stanovništvo u ovom naselju veoma je nehomogeno, a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ostali demografski podaci uredi
Populacija i brojnije etničke grupe uredi
| Godina | Ukupno | Mađari | Bugari | Srbi | Jugosloveni | Slovaci | Neopredeljeni | Nemci |
| 1869. | 824 | 0,00 % | N/P% | 0,00 % | 0,00 % | 0,00 % | 0,00 % | N/P% |
| 1880. | 724 | 0,00 % | N/P% | 0,00 % | 0,00 % | 0,00 % | 0,00 % | N/P% |
| 1890. | 2,129 | N/P% | N/P% | 0,00 % | 0,00 % | 0,00 % | 0,00 % | N/P% |
| 1991. | 1,439 | 46,14 % | 27,44 % | 10,42 % | 11,60 % | 0,76 % | 0,13 % | 0,00 % |
| 2002. | 1,131 | 39,96 % | 27,14 % | 19,71 % | 2,12 % | 1,32 % | 4,68 % | 0,00 % |
Reference uredi
- ↑ Popis stanovništva, domaćinstava i stanova u Republici Srbiji 2011 – Starost i pol - Republički zavod za statistiku, Beograd. 2012. ISBN 978-86-6161-028-8. pp.
- ↑ Књига 2, Становништво, пол и старост, подаци по насељима, Републички завод за статистику, Београд, фебруар 2003, ISBN 86-84433-01-7
- ↑ Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7
Literatura uredi
- Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju o selu, nastanak sela ko su bili Doseljenici čime su se bavili meštani?: „Marina“ „Letopisi"Banatskih mesta, Period od 1712 do 1999 g.
- Napomene.
U uvodnom delu prikazan je kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do ulaska Banata u sastav Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine Izvori:,Letopisa Ivanovo-Pančevo i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta koje se prvi put pojavljuje u ovom obliku, verujemo da ćemo zadovoljiti već dosta raširen interes za proučavanje prošlosti naših Banatskih naselja.
