Čedo Vuković
Čedo Vuković (Đulići, selo kraj Andrijevice, 28. septembar 1920 ― Budva, 8. april 2014), crnogorski književnik i društveni radnik.
| Čedo Vuković | |
|---|---|
| Rođenje | 28. septembar 1920. Crna Gora – Đulići (selo kraj Andrijevice)[1]
|
| Smrt | 8. april 2014. Crna Gora – Budva[2]
|
Važnija djela | |
Nagrade | |
Biografija
urediVuković je gimnaziju završio u Peći, a nakon toga studirao književnost u Beogradu. Bio je sudionik narodnooslobodilačke borbe. Nakon rata od 1945. godine živi i radi u Beogradu, a 1953. vraća se u Crnu Goru.[1] Radi kao urednik kniževnog časopisa Stvaranje sve do penzije 1972.[1] Kao urednik, priredio je više izdanja knjiga; Petar I Petrović: Freske na kamenu (1966); Nadvremenski glasovi (1971); Izviriječ (1973); Petar I Petrović: Poslanice (1993).
Bio je aktivan i u društvenom životu Crne Gore, kao član Savjeta Crne Gore i višekratni predsjednik Udruženja književnika Crne Gore.[1]
Ipak Čedo Vuković se najviše proslavio kao pisac dječjih romana; Svemoćno oko (1953), Tim Lavlje srce (1956) i Letjelica profesora Bistrouma (1961). Najuspjeliji mu je roman – Tim Lavlje srce (višekratno izdavan) koji je preveden i na talijanski kao La squadra Cuor di Leone.
Inovativno ispričana priča o skrivanju partizana od četnika u izoliranom crnogorskom selu Mrtvo Duboko za drugog svjetskog rata u romanu Mrtvo duboko, skrenula je pažnju književne kritike na Čedu Vukovića.
Nagrade i priznanja
urediDobitnik je nagrade AVNOJ-a za književnost, Trinaestojulske nagrade Crne Gore i novosadske Zmajeve nagrade. Za dopisnog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabran je 24. juna 1977. godine, a za redovnog 22. oktobra 1981.[3]
Čedo Vuković živi na relaciji Budva – Podgorica.[1]
Bold text== Djela ==
- Vitorog, 1948.
- Pripovijetke, 1949.
- Visine, 1952.
- Svemoćno oko, 1953.
- Bez redenika, 1955.
- Tim lavlje srce, 1956. (ISBN 86-7182-015-7)
- Mrtvo duboko, 1959.
- Letilica profesora Bistrouma, Prosveta, Beograd 1961.
- Halo nebo, 1963.
- Poruke, 1963.
- Razvođe, 1968.
- Sudilište, 1971.
- Svjedočenja : izbor memoara, 1978.
- Sinovi sinova, 1979.
- Nad prvim stranicama Lelejske gore, 1984.
- Na bjelinama vremena, 1986.
- Sam sobom, 1986.
- Rijeka, 1988.
- Mitski dekameron, 1989., 1990. (ISBN 86-427-0193-5)
- Deveta zora, 1990. (ISBN 86-391-0105-1)
- Harmonija : mitska igra u tri čina, 1992.
- Snovi mikrokozma, 1993.
- Makarije, 1994.
- Poruke : roman o Petru I, 1996.
- Harmonija : mitska igra u tri čina, scenska verzija, 1997.
- Književno djelo Radonje Vešovića : zbornik radova, Crnogorska akademija nauka i umjetnosti, 1998. (ISBN 86-7215-100-3)
Izvori
uredi- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „Čedo Vuković - Tim lavlje srce (I deo)” (srpskohrvatski). montenegrina. Pristupljeno 1. 09. 2012.
- ↑ „Preminuo crnogorski književnik Čedo Vuković”. Pobjeda. 8. april 2014. Pristupljeno 9. april 2014.
- ↑ „Čedo Vuković” (srpskohrvatski). CANU. Pristupljeno 1. 09. 2012.[mrtav link]