Álvaro de Luna
Álvaro de Luna (Cañete, oko 1390. - Valladolid, 2 ili 22. juna 1453.) bio je kastilijanski konstabl (glavni policajac) i državnik, koji je dobar dio vremena za vladavine slabašnog kralja Juan II od Kastilje umjesto njega vladao Kraljevinom Kastiljom.[1]
| Álvaro de Luna | |
|---|---|
 Portret Álvara | |
| Rođenje | oko 1390. Cañete |
| Smrt | 1453. Valladolid |
| Nacionalnost | Španjolac |
| Zanimanje | policajac, vojnik, |
| Poznat/a po | državnik |
Za svog života dobio je brojne titule, kao što su od Grofa od Trujilla ili Veliki majstor Viteškog reda Santiaga.
Historija uredi
Luna je bio nezakoniti sin plemića aragonskog porijekla i jedini ugledni državnik u turobnom periodu kastilijske historije kad su se rasplamsale dinastičke borbe.[1]
Luna je bio vješt političar, mudri zakonodavac, dobar vojnik, osrednji pjesnik i duhovit čovjek. Slaba strana mu je bila ta što je rođen kao siromah, bez nasljeđenih imanja, pa je koristio svoj položaj kako bi u što kraćem roku to nadoknadio.[1]
Luna je stekao naklonost Juana II još kao mladić, ali je period njegove stvarne moći počeo 1420. kad je spasio kralja od plemićke bune, kad je lako mogao završiti kao njihova marioneta. Zbog tog ga je Juan II 1423. proglasio Condestablom Castille (glavnim policajcem). To je bila potpuno nova funkcija na dvoru, širokih mogućnosti.[1]
Dugi niz godina njegovi glavni napori svodili su se na spašavanje kralja i monarhije od oružanih frakcija disidentskih zemljoposjednika koji su ga pokušavali obuzdati i zaustaviti. Oni su čak dva puta (1427. i 1438.) uspjeli smjeniti Lunu, ali su se pokazala nesposobnom za efikasno upravljanje, pa je Luna vraćen na položaj.
Lideri bune bili su sinovi Fernanda I od Aragona, koji su i sami bili krupni zemljoposjednici po Kastilji.[1] Luna je pobunu ugušio i smirio stanje, pobijedivši njihove snage 1445. kod Olmeda.[1]
Stvari po Lunu su krenule loše kad se 1447. Juan II oženio sa Isabel od Portugala, kojoj se nikako nije svidio utjecaj koji on ima na njenog muža, pa ga se na sve načine htjela otarasiti. To joj je uspjelo 1453. kad je uz pomoć njegovog sina iz prvog braka Enriquea IV nagovorila Juana II da ga uhapsi (zbog navodnog ubojstva) i javno pogubi u Valladolidu.[1]
Izgleda da ga je taj čin, ipak toliko potresao da se duboko kajao zbog tog, a nakon godinu i umro.[1]
