Trohej
Trohej je dvosložna stopa u antičkoj metrici, u kojoj je prvi slog dug a drugi kratak (U-). U akcenatskoj metrici, prvi slog u troheju je naglašen a drugi nenaglašen, suprotno od jamba.
| Dvosložne | |
|---|---|
| ˘ ˘ | pirih (dibrah) |
| ˘ ¯ | jamb |
| ¯ ˘ | trohej (horej) |
| ¯ ¯ | spondej |
| Trosložne | |
| ˘ ˘ ˘ | tribrah |
| ¯ ˘ ˘ | daktil |
| ˘ ¯ ˘ | amfibrah |
| ˘ ˘ ¯ | anapest (antidaktil) |
| ˘ ¯ ¯ | bakhej |
| ¯ ¯ ˘ | antibakhej |
| ¯ ˘ ¯ | kretik (amfimacer) |
| ¯ ¯ ¯ | molos (trimacer) |
| Vidi glavni članak za četvorosložne. | |
Trohej se u srpskoj poeziji pojavljuje češće nego jamb, zbog prirode srpskog akcenta koji se ne može nalaziti na poslednjem slogu.
Najpoznatiji stih koji primenjuje trohej u srpskom jeziku je epski deseterac, koji ispred cezure sadrži po pravilu dva trohejska sloga. Tim stihom napisana je skoro cela srpska narodna epska poezija i dobar deo lirske, a u pisanoj poeziji naročito su ga koristili Njegoš, Branko Radičević, Zmaj, Laza Kostić i drugi, prevashodno romantičarski pesnici.
