Sreten Stojanović
Sreten Stojanović (Prijedor, 2. februar 1898. — Beograd, 29. oktobar 1960.) je bio akademski vajar, crtač, akvarelista, teoretičar, pedagog i javni radnik.
| Sreten Stojanović | |
|---|---|
| Rođenje | Prijedor |
| Smrt | Beograd |
Život i delo uredi
Rođen je 2. februara 1898. godine Prijedoru. Počeo je da pohađa srednju školu u Banjoj Luci ali je kao nacionalistički revolucionar isteran iz gimnazije. Za vreme rata je bio zatvoren. Bio je pripadnik organizacije „Mlada Bosna“ zbog čega je, posle izbijanja Prvog svetskog rata bio osuđen na višegodišnju robiju kao i njegov brat dr. Mladen Stojanović (1896-1942), koji će kasnije (u vreme Drugog svetskog rata) postati narodni heroj. Studirao je u Beču od 1917. godine(Austrija) slikanje i vajanje a zatim je i Parizu (Francuska) bio đak Emila Burdela. Sreten je jedan od prvih profesora na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu. Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU), izabran 1950. godine za dopisnog, a od 1959. godine za redovnog člana.
Osećaj za monumentalnost izkazuje na spomenicima Karađorđu, 1979. godine, Njegošu, Filipu Višnjiću, Mladenu Stojanoviću, a naročito na spomenicima izvedenim posle Drugog svetskog rata na Iriškom vencu (spomenik Sloboda iz 1951) i u Bosanskom Grahovu.
Izlagao je još na izložbama nezavisnih umetnika u Parizu 1921. godine. Njegova dela izložena su u više galerija, pored ostalih i u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog.
Umro je 29. oktobar 1960. godine i sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.