Sargaško more
Sargaško more je relativno mirni dio Sjevernog Atlantika, eliptičnog oblika, čuveno po slobodno plutajućim algama iz roda Sargassum.[1]
Sargaško more | |
|---|---|
 Karta Atlanskog oceana sa pozicijom Sargaškog mora
| |
| Lokacija | Sjeverna Amerika |
| Koordinate | 28°N 66°W / 28°N 66°W |
| Površina | 8,635.000 km² |
| Najveća širina | 1100 km |
| Najveća duljina | 3200 km |
| Širi sliv | atlantski |
Hidrografija uredi
Sargaško more ima površinu od oko 8,635.000 km²[2] i proteže se u dužinu nekih 3200 km, a široko je 1100 km. Ono leži između 20° – 35° sjeverne paralele i 30° – 70° zapadnog meridijana.[1] Golfska struja iz Meksičkog zaljeva formira njegovu zapadnu granicu,[1] kanarska istočnu, a sjevernoekvatorijalna južnu, zbog čega gotovo da nema strujanja, pa mu je i površina gotovo posve mirna.[2]
Ima dubinu od 1500 do 7000 m, odlikuje se slabim strujama, slabim oborinama, visokim isparavanjem, nedostatkom vjetrova i toplom slanom vodom. Ta kombinacija stvorila je od tog mora lišenog planktona, koji je osnovna hrane za ribe, pravu biološku pustinju.[1]
Specifičnost Sargaškog mora - velike smeđe alge Sargassum, koje plutaju po površini zahvaljujući svojim malih, ali upadljivim bobičastim mjehurima.[1] Nose ih struje i vjetrovi, kolonije im se dopunjuju manjim količinama iz priobalja jugozapada. Njihove kolonije omogućavaju život morskim bićima, koje inače žive u obalnom pojasu, tako da je ih se može naći samo na ovom području Atlantika.[1]
Osim po algama, po kojima je i dobilo ime Sargaško more je značajno i za jegulje, koje se u njemu mrijeste i rađaju, a nakon tog plove do svojih domovinskih voda po Evropi i Sjevernoj Americi.
Prvi Evropljanin koji je doplovio do Sargaškog mora, koje se proteže do Bermudskog arhipelaga, bio je Kristofor Kolumbo, koji je u njega uplovio na svom prvom putovanju 1492. godine. Kad je ugledao alge razveselio se jer je mislio da je blizu kopno, pa je hrabro nastavio u tom smjeru. Brojni kasniji moreplovci neopravdano su strahovali od Sargaškog mora nastaviti, bojivši se da će im se brodovi uplesti u masi plutajuće vegetacije.[1]
