Rafael del Riego
Rafael del Riego y Nuñez (9. april 1784 – 7. novembar 1823) bio je španski vojskovođa i liberalni političar, poznat kao jedna od ključnih ličnosti tzv. Liberalne tri godine (Trienio liberal), odnosno neuspjele liberalne revolucije u Španiji početkom 1820-ih.
Španskoj vojsci se priključio nakon studija te je sudjelovao u ratu protiv Francuza, kada je 1808. zarobljen. Pobjegao je, ali je opet zarobljen; Francuzi su ga pustili te je putovao po Britaniji i Njemačkoj. U zemlju se vratio 1814. kada je kralj Fernando VII ukinuo Ustav iz 1812. i ponovno zaveo apsolutnu monarhiju. Riego se tome protivio te se priključio masonima i sudjelovao u nizu zavjera s ciljem da se svrgne apsolutistička vlast i obnovi ustavna monarhija.
Priliku za to je pružilo izbijanje ustanaka u španskim latinoameričkim kolonijama; Riego je 1819. postavljen za komandanta trupa koje su ga trebale ići ugušiti. Umjesto toga je on 1. januara 1820. digao ustanak; on je u martu 1820. doveo do Fernandove odluke da vrati ustav. Revolucionari su mu dali čin feldmaršala. Godine 1821. je nakratko bio uhapšen zbog sumnje za sudjelovanje u neuspjelom republikanskom ustanku. Poslije je pušten i izabran u Cortes.
Godine 1822. su na Veronskom kongresu članice Svete alijanse donijele odluku da se španska revolucija uguši, nakon čega su špansku granicu u aprilu 1823. prešle francuske trupe. Riego je dobio komandu nad Trećom armijom koja se nastojala suprotstaviti kako Francuzima, tako i domaćim reakcionarima. 15. septembra je na prevaru zarobljen, te doveden u Madrid gdje je proglašen krivim za veleizdaju i osuđen na smrt. Obješen je nekoliko mjeseci kasnije.
Po njemu je nazvana Himno de Riego, revolucioarna pjesma koja je 1930-ih služila kao himna Španske republike.