Popis jevrejskih vladara

Prvo razdoblje jevrejskih vladara započinje u gvozdeno doba, kada se, nakon vremena plemenskog sistema, u drugoj polovini 11. veka. pne. počinje u Izraelu da se uspostavlja monarhija, a traje sve do pada pod asirsku i vavilonsku vlast. Nakon vremena persijske i helenističke prevlasti, nakon makabejske pobune u 2. veku pne. uspostavlja se vlast jevrejskih etnarha i sveštenika u Judeji, a nastavlja se vlašću Iroda Velikog i njegovih naslednika, koji vladaju raznim područjima današnjeg Izraela, Palestine, Jordana i Sirije, sve do pred kraj 1. veka, kada Rimljani konačno preuzimaju svu vlast, a potom (135. godine) i preimenuju provinciju Judeju u provinciju Sirija-Palestina.

Razdoblje jevrejskih kraljeva (oko 1030.-587. pne.) uredi

Jedinstveno kraljevstvo (oko 1030.-931. pne.) uredi

Šaul, (oko 1030.-1010. pne.)
David, (oko 1010.-970. pne.)
Solomon, sin Davidov (oko 970.-931. pne.)

Podeljeno kraljevstvo (oko 931.-587. pne.) uredi

Kraljevstvo Izrael (oko 931.-721. pne.)

Jeroboam I, (oko 931.-910. pne.)

Nadab, (oko 910.-909.)

Baša, (oko 909.-886. pne.)

Ela, (oko 886.-885. pne.)

Zimri, (vladao samo 7 dana)

Omri, (oko 885.-874. pne.)

Ahab|, (oko 874.-853. pne.)

Ahazja, (oko 853.-852. pne.)

Joram, (oko 852.-841. pne.)

Jehu, (oko 841.-814. pne.)

Joahaz, (oko 814.-798. pne.)

Joaš, (oko 798.-783. pne.)

Jeroboam II, (oko 783.-743. pne.)

Zaharija, (oko 743. pne.)

Šalum, (oko 743. pne.)

Menahem, (oko 743.-738. pne.)

Pekahja, (oko 738.-737. pne.)

Pekah, (oko 737.-732. pne.)

Hošea, (oko 732.-724. pne.)

Kraljevstvo Judeja (oko 931.-587. pne.)

Roboam, sin Solomonov (oko 931.-913. pne.)

Abijam, (oko 913.-911. pne.)

Asa, (oko 911.-870. pne.)

Jošafat, (oko 870.-848. pne.)

Joram, (oko 848.-841. pne.)

Ahazja, (oko 841. pne.)

Atalija, vlada kao majka maloletnog Joaša (oko 841.-835. pne.)

Joaš, (oko 835.-796. pne.)

Amasja, (oko 796.-781. pne.)

Uzija, poznat i kao Azarja (oko 781.-740. pne.)

Jotam, (oko 740.-736. pne.)

Ahaz, (oko 736.-716. pne.)

Ezekija, (oko 716.-687. pne.)

Manaše, (oko 687.-642. pne.)

Amon, (oko 642.-640. pne.)

Jošija, (oko 640-609. pne.)

Joahaz, (oko 609. pne.)

Jojakim, Joahazov brat (oko 609.-598. pne.)

Jojakin, (oko 598.-597. pne.)

Sidkija, Jošijin sin (oko 597.-587. pne.)

(Za razdoblje strane prevlasti na ovim prostorima do 2. veka pne. vidi: Vavilon, Aleksandar Veliki, Seleukidi, Ptolomeji.)

Helenističko i rimsko razdoblje uredi

Makabejci i Hasmonejci uredi

Juda Makabej (166.-160. pne.), sin sveštenika Matatije koji je poveo pobunu protiv Antioha IV Epifana.

Jonatan (160.-143. pne.), brat Judin, veliki sveštenik

Šimun (143.-134. pne.), veliki sveštenik i etnarh

Ivan Hirkan I (134.-104. pne.), veliki sveštenik i etnarh

Aristobul I (104.-103. pne.), uzima naslov kralja

Aleksandar Janej (103.-76. pne.), kralj

Aleksandra (76.-67. pne.), kraljica (njen sin Hirkan II je veliki sveštenik)

Hirkan II (67. pne.), nasleđuje majku kao kralj

Aristobul II (67.-63. pne.), kralj i veliki sveštenik (istisnuo Hirkana sa prestola)

Hirkan II (63.-40. pne.), ponovno veliki sveštenik, a onda i etnarh (47.-41. pne.)

Irod I Veliki i njegov brat Fazael, Idumejci, sinovi Hirkanovog ministra Antipatera, tetrarsi (41.-40. pne.)

Antigon (40.-37. pne.), kralj i veliki sveštenik, Irod u begu

Irodovci uredi

Irod I Veliki, oženio Marijamnu I, unuku Hirkana II i Aristobula II, stvarni kralj Judeje (37.-4. pne.)

Arhelaj, etnarh Judeje i Samarije (4. pne.-6.). Nakon toga Judeja postaje rimska prokuratorska provincija, a glavni grad se seli u Cezareju

Irod Antipa, tetrarh Galileje i Pereje (4. pne.-39.)

Irod Filip, tetrarh Gaulanitide, Bataneje, Trahonitide i Auranitide, i područja Paneje ili Itureje (4. pne.-34.). Nakon njegove smrti tetrarhija je pripojena provinciji Siriji.

Agripa I, sin Aristobulov, kralj u Filipovoj tetrarhiji (37.-44.), i kralj Judeje i Samarije (41.-44.). Nakon njegove smrti, Judeja je ponovno prokuratorska provincija.

Agripa II, sin Agripe I, kralj Halkide (48.-53.) i nadglednik jerusalimskog Hrama (49. )

Agripa II, umjesto Halkide postaje kralj Filipove tetrarhije (53.-93.) i Varove eparhije u današnjem severnom Libanu, a od 55. godine Neron mu daje i deo Galileje i Pereje.

U previranjima koja su usledila za vreme Prvog jevrejskog ustanka, Hram je spaljen i srušen, a Judeja postaje carska provincija.

U Drugom jevrejskom ustanku (132.-135.) Jevreje će voditi Šimun Bar Kohba. Nakon poraza, Judeja je preimenovana u provinciju Siriju-Palestinu, a Jerusalim u Eliju Kapitolinu (lat. Aelia Capitolina).

Jevreji će svoju državu ponovno da uspostave tek nakon Drugog svetskog rata.