Ortosnimak
Ortosnimak je aerosnimak nekog dela terena, koji je geometrijski korigovan („ortorektifikovan“). Razmera ovakvog snimka jednaka je u svim njegovim delovima, što znači da su karta i ortosnimak istog područja identični. Za razliku od običnog aerosnimka, ortosnimak može biti korišćen za merenje pravih rastojanja, zbog toga što predstavlja preciznu sliku dela Zemljine površi.
Ortosnimci predstavljaju osnovu geografskog informacionog sistema (GIS-a). Softveri, kao što su MapInfo, ArcGis ili ArcInfo prikazuju ortosnimke, i omogućavaju digitalizaciju, ili postavljanje određenog sadržaja na snimak. Takođe, postoji nekoliko softverskih paketa koji na snimke automatski postavljaju željeni sadržaj, sa određenim procentom tačnosti.
Ortosnimak uredi
Ortosnimak je aerosnimak, koji je planimetrijski korigovan. Na taj način uklonjene su sve deformacije prouzrokovane optičkim delovima kamere, tiltom i razlikama u visinama. Za razliku od topografskih karata, ortosnimci sadrže sve detalje koji se u datoj razmeri i rezoluciji mogu uočiti. Od klasičnih aerosnimaka bolji su zbog činjenice da imaju istu razmeru u svim delovima snimka (zbog svoje ortogonalne projekcije) i mogućnosti direktnog merenja. Zbog toga se ortosnimci mogu koristiti kao osnova za izradu topografskih karata. Takođe, ortosnimci imaju veliku upotrebu u daljinskoj detekciji.
Ortosnimci se sada formiraju skeniranjem aerosnimaka i njihovim prevođenjem u rastersku fotografiju. Zatim se na raster dodaje digitalni model terena, tako što se tačkama dodaje njihova nadmorska visina, čime se dobijaju visinske razlike. Postavljanjem kontrolnih tačaka na aerosnimak, pomoću stereomodela moguće je preračunati geometrijske deformacije. Snimak se rektifikuje i georeferncira upotrebom matematičkih modela, čime se uklanjaju deformacije koje izazivaju tilt, topografija, atmosfera i optički delovi kamere.
Digitalni proces rektifikacije uredi
U digitalnom procesu, razvoj ortosnimka se vrši procesom ortorektifikacije, koji predstavlja korekciju razmere i promene relativnog položaja tačaka, koji su rezultat razlika u visini između aviona (na kome se nalazi kamera koja vrši snimanje) i terena iznad koga avion leti. Ovaj proces se vrši korigovanjem jedne po jedne tačke reljefa. Avion leti na visinama predviđenim za aerosnimanje, noseći širokougaonu kameru. Ortosnimak je načinjen korišćenjem klasičnog stereomodela terena. Proces započinje digitalizacijom aerosnimka, čime se formira digitalni raster. Aerosnimci se prevode u digitalne ortosnimke deljenjem date oblasti snimka u veoma male, jednake piksele. Geometrijska korekcija aerosnimaka zahteva proračun deformacije za svaku tačku i postavljanje slike te tačke na njeno pravo mesto.