Ismail Kadare
Ismail Kadare (Đirokastra, 1936) je svjetski poznati albanski pisac. Trenutno živi i radi u Parizu.
| Ismail Kadare | |
|---|---|
 Ismail Kadare u Zürichu | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 28. 1. 1936..svg){kind=small} Đirokastra |
| Nacionalnost | Albanac |
| Obrazovanje | |
| Zanimanje | Pisac i novinar |
| Opus | |
| Jezik | Albanski |
| Znamenita djela | |
| |
| Potpis | |
.svg){kind=small} | |
Biografija uredi
Kadare je rođen 28. siječnja 1936. u gradu Gjirokastru (Gjirokastër / Gjirokastra) na jugu Albanije, u obitelji skromnog sudskog službenika. Majka mu potječe iz imućne porodice pa odrasta u liberalnoj i obrazovanoj građanskoj sredini. Djetinjstvo i rodni grad (pod naizmjeničnom talijanskom odnosno grčkom okupacijom tijekom Drugog svjetskog rata) opisuje u romanu Kronikë në gur (Kronika u kamenu).
Studira na Sveučilištu u Tirani i na Zavodu za književnost Maksim Gorki u Moskvi.[1]
Šezdesetih godina XX. stoljeća radi kao novinar i urednik te počinje objavljivati poeziju. Godine 1963. objavljuje prvi roman, Gjenerali i ushtrisë së vdekur (General mrtve vojske), koji doživljava uspjeh i u zemlji i u inozemstvu. Po romanu je 1983. snimljen istoimeni film s Marcellom Mastroiannijem u glavnoj ulozi.[2][3]
Otad redovno objavljuje brojna djela koja su ga učinila jednim od najvažnijih europskih pisaca XX. stoljeća. Među njima se posebno ističe Pallati i ëndrrave (Palača snova, 1981.), politička alegorija čija je radnja smještena u osmanski Istanbul, ali kojom Kadare na suptilan način kritizira komunistički režim Envera Hoxhe.[4][5]
Godine 1990., pred sam pad komunizma u Albaniji, dobiva azil u Francuskoj. Azil je zatražio zbog, kako kaže, nepomirljivosti istinskog književnog stvaralaštva i diktature; "Pisac je prirodni neprijatelj diktature". Kadare ostaje u Francuskoj do 1999., kad se vraća u Albaniju. Trenutačno živi u objema zemljama, na relaciji Tirana-Pariz.[6]
Odabrana djela uredi
• Gjenerali i ushtrisë së vdekur (General mrtve vojske, 1963.);
• Kështjella (Tvrđava, 1970.);
• Kronikë në gur (Kronika u kamenu, 1971.);
• Dimri i madh (Velika zima, 1977.);
• Ura me tri harqe (Most na tri luka, 1978.);
• Kamarja e turpit (1978);
• Kush e solli Doruntinën (1980);
• Pallati i ëndrrave (Palača snova, 1981.);
• Koncert në fund të dimrit (Koncert na kraju zime, 1988.);
• Piramida (1992.);
• Spiritus (1996);
• Lulet e ftohta të marsit (2000);
• Përballë pasqyrës së një gruaje (2001.);
• Jeta, loja dhe vdekja e Lul Mazrekut (2002.);
• Pasardhësi (2003);
• Razgovor o brilijantima jednog decembarskog popodneva (2013);
• Lutka (Kukulla, 2015)
Nagrade, priznanja, članstva uredi
• Dopisni član Akademije moralnih i političkih znanosti u Parizu;
• Dobitnik odličjâ francuske Legije časti;
• Dobitnik nagrade Prix mondial Cino Del Duca 1992.;
• Dobitnik nagrade Herder 1998.;
• Dobitnik nagrade Man Booker International 2005.;
• Dobitnik nagrade Princ od Asturije 2009.;
• Dobitnik nagrade Jerusalem 2015.;
• Dobitnik nagrade Letërsia shqipe 2017.;
• Dobitnik nagrade Nonino 2018.
Reference uredi
- ↑ Apolloni, Ag (2012). Paradigma e Proteut. OM. ISBN 9789951632041.
- ↑ Kuçuku, Bashkim (13 August 2012). „Bashkim Kuçuku:Historia reale e Gjeneralit që erdhi në Shqipëri në ‘60”. Gazeta Mapo. str. 10. Pristupljeno 15 September 2017.
- ↑ Apolloni, Ag (2012). Paradigma e Proteut. OM. ISBN 9789951632041.
- ↑ Joachim Röhm. „Nachwort zum 'Palast der Träume'”. Pristupljeno 28 June 2019.
- ↑ https://www.b92.net/kultura/vesti.php?nav_category=268&yyyy=2016&mm=08&dd=23&nav_id=1168706
- ↑ Apolloni, Ag (2012). Paradigma e Proteut. OM. ISBN 9789951632041.
