Georgije Popović
Georgije Popović (slavenosrpski: Георгије Попович; 1701-1754) je bio pravoslavni niški mitropolit (1735-1740), a potom temišvarski episkop (1745-1754 ili 1757[1]).
Rođen je 1701. u Starom Vlahu. Patrijarh Arsenije IV Jovanović postavio ga je 3. avgusta 1735. za mitropolita Niškog. Prebegavši u Austriju zajedno sa Arsenijem IV, godine 1745. uspeva da postane temišvarski episkop. Sagradio je episkopsku rezidenciju u Temišvaru, Sabornu crkvu Vaznesenja Gospodnjeg, zatim, 1750. triptihon za manastir Studenicu, a 1751. živopiše oltarski prostor manastira Krušedola. Umro je 1. decembra 1754. i sahranjen u temišvarskoj Sabornoj crkvi.[2]
Dositej Obradović ga je u knjizi Život i priključenija prikazao kao slobodoumnog i prosvećenog mislioca. On piše da je episkop Georgije tumačio Isusovu parabolu o drvetu i plodovima („Poznajte drvo od ploda njegova ... neplodno drvo seče se i na vatru meće”) protiv neženjenih, neradnih i prosjačnih srpskih kaluđera, koje treba ukinuti, a "na manastirske posede familije naseliti, a manastire u škole, u bolnice i u vaspitališta sirote narodne dece preobratiti."[3]
Izvori uredi
- ↑ SLIKARSTVO TEMIŠVARSKE EPARHIJE
- ↑ ГЕОРГИЈЕ ПОПОВИЋ, митрополит нишки и белоцрквенски[mrtav link]
- ↑ „Dositej Obradović: „Život i priključenija“, u Antologiji srpske književnosti”. Arhivirano iz originala na datum 2013-01-09. Pristupljeno 2012-09-26.
Vanjske veze uredi
- Beseda episkopa Georgija (u Dositej Obradović, "Život i priključenija")