Eskvilin
Eskvilin (lat. Esquiliae, kasnije mons Esquilinus ili collis Esquilinus) bio je jedan od sedam rimskih brežuljaka, koji se nalazio u istočnom delu grada Rima. Premda se naziva brežuljkom, to je zapravo jedan plato sa kojega se uzdižu tri uzvišenja, nazvana Opijsko (Oppius), Cispijsko (Cispius) i Fagutalsko (Fagutal).
Prema Varonu (De lin. Lat. V, 49–50), po ovom brežuljku nazvan je jedan od četiri regiona (regiones) Rima na koje se grad delio u doba Rimske republike. Ostala tri regiona su bili Suburbana, Collina i Palatina.
Prema jednom stanovištu, Eskvilin je svoje ime dobio po tome što se u davna vremena taj predeo smatrao nekom vrstom predgrađa, a njegovi su stanovnici nazivani exquilini, za razliku od stanovnika gusto naseljenih Kapitolija, Palatina i severnim oboda Celija, koji su nazivani inquilini.
Još u željezno doba, a i mnogo kasnije, na Eskvilinu su se nalazila groblja, a posebno su često tu sahranjivani siromašni ljudi (Horacije, Satire, I, 8, 8–13). Eskvilin se nalazio u okviru zidina podignutih u doba republike i nazvanih "Servijev zid", a u doba carstva se tu nalazila Neronova Zlatna kuća (Domus aurea), a kasnije su tu carevi Tit i Trajan podigli raskošna javna kupatila, nazvana Titove terme, odnosno Trajanove terme. U doba vladavine cara Avgusta ime Esquiliae proširilo se i na područje izvan Servijevog zida, gde su se nalazili raskošni vrtovi bogatih Rimljana, među kojima su najpoznatiji bili Mecenatovi vrtovi (Horti Maecenatis). Mnogi od ovih vrtova kasnije su prešli u vlasništvo rimskih careva.
