Boris Šapošnjikov
Boris Mihajlovič Šapošnjikov (rus. Boris Mihaйlovič Šapošnikov; Zlatoust, 2. oktobar 1882 — Moskva, 26. mart 1945), je bio sovjetski vojni komandant, rođen kod Zlatousta, kod Čeljabinska na Uralu. Stupio je u vojsku Ruske Imperije 1901, i diplomirao na nikolajevskoj generalštabnoj akademiji 1910, stekavši čin pukovnika u Kavkaskoj grenadirskoj diviziji tokom Prvog svetskog rata. 1917, što je bilo neuobičajeno za oficira njegovog čina, podržao je Rusku revoluciju, i 1918. stupio u Crvenu armiju.
| Boris Šapošnjikov | ||
|---|---|---|
| Lični podaci | ||
| Datum rođenja | 2. oktobar 1882. | |
| Mesto rođenja | Zlatoust (Ruska Imperija) | |
| Datum smrti | 26. mart 1945. | |
| Mesto smrti | Moskva (Sovjetski Savez) | |
| Vojska | Crvena armija | |
| Najviši čin | maršal Sovjetskog Saveza | |
| Bitke i ratovi | Prvi svetski rat Ruski građanski rat Drugi svetski rat | |
| Nagrade | Orden Lenjina Orden Suvorova | |
Šapošnjikov je bio jedan od retkih komandira u Crvenoj armiji sa formalnim vojnim obrazovanjem, i 1921. je postao član generalštaba, gde je služio do 1925, kada je postavljen za komandanta lenjingradskog vojnog regiona. Tokom prve faze svoje vojne karijere Šapošnjikov će postati Staljinov prijatelj što će kasnije biti osnova za razvoj njegove vojne karijere. Od 1928. do 1932. je komandovao moskovskim vojnim regionom, a zatim privolškim vojnim regionom. 1932. je postavljen za komandanta Vojne akademije Crvene armije u Frunzeu, a 1935. se vratio na poziciju komandanta lenjingradskog regiona. 1937. je postavljen za načelnika generalštaba, kao naslednik Mihaila Tuhačevskog koji je pao kao žrtva Staljinove Velike čistke u Crvenoj armiji. 1940. je postao maršal Sovjetskog Saveza.
Uprkos tome što je imao pozadinu carističkog oficira, Šapošnjikov je stekao Vorošilovo i Staljinovo poštovanje, prijateljstvo i poverenje.
Kao vojno lice neupitne lojalnosti nakon ubojstva Kirova 1934. i tokom velike čistke njegova vojna karijera počinje napredovati velikim koracima. 7.10.1935. je postavljen za vojnog komandanta prvog ranga u Lenjingradu, potom je sudjelovao u radu suda koji je Tuhačevskog i druge visoke oficire osudio na smrt za što biva 21.3.1939. godine nagrađen članstvom u Centralnom komitetu Komunističke partije SSSR-a,a potom 7.5.1940. biva postavljen za maršala.
Zbog lošeg zdravlja Šapošnjikov je dao ostavku na dužnost načelnika generalštaba u avgustu 1940, zbog lošeg zdravlja. U vreme nemačke invazije je ponovo postavljen za načelnika generalštaba, i postao je zamenik narodnog komesara za odbranu. Ove dužnosti je držao dok nije morao da završi karijeru zbog narušenog zdravlja 1943. nakon čega prelazi na poziciji komandanta Vojne akadmije Vorošilov.
Boris Šapošnjikov je umro 26.3. 1945.