Anglo-zanzibarski rat
Englesko-zanzibarski rat vodio se između Ujedinjenog Kraljevstva i Zanzibara 27. augusta 1896. Trajao je samo 45 minuta i najkraći je rat u dosadašnjoj pisanoj historiji.
| Anglo-zanzibarski rat | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Sultanova palača nakon bombardiranja. | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Velika Britanija
|
 Zanzibar
| ||||||
Rat je izbio nakon što je sultan Hamad bin Thuwaini, koji je surađivao s britanskim kolonijalnim vlastima, umro 25. augusta 1896. godine, a njegov nećak Khalid bin Bargash preuzeo vlast državnim udarom. Britanci su na tom položaju željeli Hamuda bin Muhammeda, jer su vjerovali da će s njime lakše surađivati, pa su zato Bargashu dostavili ultimatum o abdikaciji. Na to je on okupio vojsku od oko 2.800 ljudi i uzeo sultanovu naoružanu jahtu usidrenu u luci. Dok su njegovi ljudi postavljali odbranu oko palače, Britanci su u luci pokrenuli pet ratnih brodova, a na kopno su poslali odrede marinaca koji su trebali pružiti podršku lojalističkoj zanzibarskoj vojsci od 900 ljudi.
Iako je sultan u posljednjim trenucima pokušao pregovarati o miru preko američkih predstavnika na otoku, nakon isteka ultimatuma, u devet sati ujutro, Britanci su iz bojnih brodova otvorili vatru prema sultanovoj palači. Sultanova jahta je potopljena, a palača se počela urušavati izazivajući tako i ljudske žrtve. Bargash je pobjegao u njemački konzulat gdje mu je dan azil. Paljba je prestala nakon 45 minuta.
Britanci su zahtijevali izručivanje sultana, ali on je 2. oktobra pobjegao s otoka. Živio je u Dar es Salaamu (Tanzanija) dok nije uhvaćen 1916. Kasnije je oslobođen i dozvoljeno mu je živjeti u Mombasi gdje je umro 1927 godine.
Rat je imao oko 100 žrtava s lojalističke strane i oko 500 s protivničke. Pobjednički Britanci su od zanzibarske vlade tražili reparacije kako bi pokrili troškove bombardiranja zemlje.
