Ana od Bretanje
Ana od Bretanje (25.1.1477. - 9.1.1514.) je bila od 1488. godine vladarica Vojvodstva Bretanje, žena Maksimilijana budućeg cara Svetog Rimskog Carstva (1490-91), francuskih kraljeva Karla VIII (1491-98) i Luja XII (od 1499).
Život uredi
Uništenjem i podelom Burgundskog Vojvodstva 1477. godine između Francuske i Habsburga, Vojvodstva Bretanje je bilo ostalo jedina samostalna država na teritoriju koje se smatralo da podpada pod francusku krunu. Kako je Franjo II od Bretanje imao samo kćer Anu njegova namjera je bila udati ju za vladara jake evropske države koja bi mogla garantirati nezavisnost Bretanje. Prvi izbor za budućeg Aninog muža je bio budući kratkovečni maloletni engleski kralj Edvard V. Nakon njegovog nestanka 1483. godine Kako će tokom Ludog rata 1485-88 Bretanja biti poražen od Francuske mirovnim sporazumom je zaključeno da se Ana u budućnosti može udati samo uz dopuštenje kralja Francuske. Bez obzira na taj sporazum Ana od Bretanje koja kao maloletna preuzima vlast nakon očeve smrti 9. 9.1488. godine se udaje za budućeg svetog rimskog cara Maksimilijana 19. 12.1490. godine.
Trenutak venčanja je bio potpuno pogrešno izabran pošto te 1490. i sledeće 1491. godine Habsburzi ratuju u Hrvatskoj i Mađarskoj protiv Vladislava II pokušavajući tamo osvojiti vlast tako da nisu u stanju braniti Bretanju od francuskog napada 1491. godine. Nakon što francuska vojska porazi bretanjsku 1491. godine Ana će biti prisilno udana za francuskog kralja [[Karlo VIII, kralj Francuske|Karla VIII. Papa Inocent VIII. će sledeću godinu potvrditi ovaj brak i narediti da se u slučaju da Ana nadživi kralja, a nema dece mora udati za sledećeg francuskog kralja.
To će se na kraju i dogoditi 1498 godine kada umire Karlo VIII, kojeg nasleđuje oženjeni Luj XII. Nakon što se Luj XII rastavi od prve žene, sledeće 1499. godine on sklapa brak s Anom.U tom braku će biti rođena jedina Anina deca koja doživljavaju punoletnost,a starija kćer imena Klod od Bretanje će postati njena naslednica u Bretanji. Poslednje godine života Ana provodi u borbi da svoju kćer uda za nekog samostalnog vladara kako bi Bretanja zadržala svoju neovisnost. Kada joj to nije uspelo, onda je barem do svoje smrti 1514. godine uspešno stavljala veto na venčanje svoje kćeri i francuskog prestolonaslednika tako da do njega dolazi oko 4 meseca nakon Anine smrti.
